اگر بخواهیم واژهای پیدا کنیم که هم معنای استقامت باشد و هم معنای مهر، تنها یک نام بر زبان مینشیند: زن.
در تقویم ما، روز میلاد حضرت فاطمه زهرا(سلاماللهعلیها) نهفقط یک جشن مذهبی، بلکه فرصتی است برای بازنگری در حقیقتی که سالهاست در زندگی ما جاری است، اما کمتر دربارهاش سخن گفتهایم؛ حقیقتی به نام ازخودگذشتگی زنان و مادران.
جامعهای که امروز روی پا ایستاده، بر دوش زنانی استوار شده که سهم شادیشان را بخشیدهاند تا خانوادهای آرام بماند؛ زنانی که بیآنکه انتظار دیده شدن داشته باشند، دل و جانشان را برای دوام زندگی صرف کردهاند. در هر خانهای، زنی هست که با یک لبخند، بار اضطراب را از دوش دیگران برمیدارد؛ با یک سکوت، دلش را زمین میگذارد؛ و با یک نگاه، امید را زنده نگه میدارد.
آنچه این روز را ارزشمند میکند، فقط بزرگداشت یک تولد نیست؛ بزرگداشت تمام زنانی است که معنای ایثار را در زندگی روزمره به نمایش گذاشتهاند. آنان که در سختیها، اولین کسانیاند که میبخشند و آخرین کسانیاند که گلایه میکنند.
در حقیقت، مادران و زنان این سرزمین، قهرمانانیاند که لباس قهرمانی بر تن ندارند؛ اما هر روز، بار جهان را کمی سبکتر میکنند.
روز زن، یادآور مسئولیتی است که بر عهده جامعه قرار دارد: دیدن، فهمیدن، و ارج نهادن به نقشهایی که شاید ساده بهنظر برسند اما ستونهای اصلی پیشرفتاند.
اگر فردای روشنتری میخواهیم، باید بیش از گذشته به حضور بانوان در عرصههای علمی، فرهنگی، ورزشی و مدیریتی اعتماد کنیم؛ چون جامعهای که زنانش را توانمند میکند، خودش را توانمند کرده است.
در آستانه این میلاد مبارک، با احترام سر فرود میآوریم در برابر صبر، نجابت و ازخودگذشتگی زنانی که زندگی را زیبا، و آینده را ممکن میکنند.
میلاد حضرت زهرا(س)، روز زن و مقام مادر مبارک باد.
اکرم شعبانی
